Yeni bir sonbaharla birlikte yine hüznün kokusu iyiden iyiye hissedilmeye, yürekleri sızlatmaya ve güz yağmurları gibi gözleri buğulandırmaya başladı. Hüzün ve sonbahar, iç içe yaşanılan bir duygu…
Sonbaharda yüreği burkulmayan, hüzünlenmeyen, gözü uzaklara dalıp da derin düşüncelere dalmayan insan yoktur. İşte yine vakit o vakit, hüzün ve sonbahar vakti.
…

Hiçbir şey durmuyor ki, mevsimler dursun. Bakın bir yıl daha geçti ömrümüzden. Koca bir yıl, bazen derin üzüntüler verdi yüreklere, bazen kelebek gibi kanat çırptı, sevinçten sevinçlere... Hiçbir şey tek düze gitmez ömürde. Üzüntülerin ardı sevinç, gözyaşının ardı, tatlı bir tebessüm.
Küçük bir çocuk gibi yürekleri yavaş yavaş olgunlaştırır sabır ve hüzün. Mevsimler gibi ömürler de gelip geçiyor. Sonbahar da geçecek, yaz da... Kimler geldi, kimler geçti...

Etrafımda bir kalabalık yani herkesin yalnızlığından oluşmuş bir kalabalık. Nereye yuvarlarsanız oraya gidiyor. Bu kalabalığın neresindesiniz? Bilmiyorum… Kimse bir şey bilmiyor sadece zaman gelip geçiyor. Gözlerimizden, sevdalarımızdan, sevdiklerimizden, şehirlerimizden, dostlarımızdan… Hızlıca akıp gidiyor.

Sonbahar, insan ömrünün kışı olan yaşlılığa yaklaşıldığını ifade eder. Sonbahar da doğanın sarı renge bürünmesiyle, ağaçların yapraklarını dökmesiyle kış mevsiminin yaklaştığını işaret eder. Bu açıdan sonbahar insan ömrünün yaşlanma dönemine girdiğini temsil eder… Gerçekten sonbaharı bir deniz kenarında geçirseniz bile, kokusundan mıdır, renginden midir bilmem, çocukluğunuzdan kalma eski bir şarkıya daldığınızda olduğu gibi mesela, aniden bütün duyguların en altından hüzün çıkıyor...

Kaybettiklerimizden, yapamadıklarımızdan, yapıp bir daha tekrarlayamadıklarımızdan, unuttuklarımızdan, unutamadıklarımızdan arta kalan bir hüzün...

…

Sanki şu zalim sonbahar ayrılıkların mevsimi gibi. Bütün ayrılıklar bu mevsimde oluyor gibi sanki. Ayrılıkların mevsimle ne alakası olabilirdi ki? Neden hep bu mevsimde ayrılıyor insanlar?  Sonbahar neden ayırıyorsun, neden üzüyorsun sevenleri?  Aslında adı üstün de ‘Sonbahar’ bahar bitiyor...

Ey Sonbahar… Sen yine hüznü de yanına al gel.. Eğer geldiğinde hala bıraktığın yerdeysek…

Fani ömür biter, bir uzun sonbahar olur.

Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarumar olur.

Mevsim boyunca kendini hissettirir veda…