“Namuslular namussuzlar kadar cesur olmadıkça namussuzluk bitmez” diye bir söz vardı. Galiba bu asrımızı anlatıyor. Evet öyle bir zamana geldik ki, iffetsiz, namussuz olanlar fuhşu, ibneliği, o…luğu en yüksek perdeden haykırarak ilan ediyor. “Sınırsız ahlaksızlığı” LGBTİQ+ vb. simgeleriyle elmalı şeker gibi gösteriyor. Bu ahlaksızlıklar için “onur yürüyüşü” diyerek yürüyüşler yapıyor. Ama namus uğruna can veren, kanlarını sebil eden dedelerin torunları olan bizler, bu rezillere karşı sesimizi çıkaramıyoruz.

Öyle bir hale geldik ki, “Deyyuslar Cennete giremez” hadisini camilerde vaaz konusu yapamaz olduk. Yani Kur’an ve Sünnet’in net ifadeleriyle iffet ve namusu anlatsak, linç edilmekten çekinir hale geldik. Bir hoca efendi nâmahrem bir kadınla erkeğin baş başa kalması olan “halvet” konusunda bir soruya doğru bir cevap verdi, linç edildi. Diğer gelinlik kızların dar pantolon giymesini eleştirdi linç edildi.

Halil Konakçı Hoca Efendi bir vaazında özetle şöyle diyor: “Bak sokaklar ne hale geldi! Kasap dükkanı gibi. Et görmekten içimiz dışımıza çıkıyor artık. 100 yıl önce dedelerimizin yatak odasında göremediği kıyafetleri biz çarşıda pazarda plajda görüyoruz. Bu kadınların başında yok mu adamları, ağabeyleri, babaları, kocaları? Geçtim helali, haramı hadi buna inanmıyorsun. Tamam ateistsin, imanın zayıf… Ya hiç mi kıskanmıyorsun lan? Kızın, karın öyle sokağa çıkarken, video paylaşırken hiç mi vicdanın sızlamıyor? Benim aklım bu işi almıyor. Allah sonumuzu hayretsin.”

…

Hocanın yüzde yüz haklı olan bu sözlerine karşı, din, iman, namus, iffet ve haya düşmanı çevrelerin hepsi ayağa kalktı. Ama bu mukaddes değerleri savunması gereken çevreler gereği gibi destek çıkmadılar. Mukaddesat düşmanı çevrelerin salya sümük saldırılarının özeti şu cümleydi: “Kadınlara baktığın göz, hiç de iyi bir göz değil. Namus ette değil, yürektedir Hocaaa” Bunlar, “güzele bakmak sevaptır” mezhebinden olsa gerek. İslam ve insanlık literatüründe bunun adı deyyusluktur.
Resulullah (sav) şöyle buyurur: “Allah üç kimseye cenneti haram kılmıştır: İçki müptelası olan, ana-babaya asi olan ve ailesine fuhşu hoş gören deyyus.” (Ahmed, el-Heysemî Mecma’uz-Zevaid)

“Üç kimse vardır ki, kıyâmet günü Allah onların tarafına bakmaz; anne-babasına âsî olan çocuk, erkeğe benzemeye çalışan kadın ve deyyûs.” (Nesâi, Zekât 69)

“Ateş ehlinden iki sınıf vardır, henüz onları görmedim: (Birincisi:) Giyinmiş, çıplak kadınlar ki; bunlar Allah’a taatten dışarı çıkmışlardır. Bunlar, başkalarını da baştan çıkarırlar. Başları deve hörgücü  gibidir. Bu kadınlar cennete girmek şöyle dursun, kokusunu dahi almazlar. Halbuki onun kokusu şu kadar uzak mesafeden duyulur. (İkincisi:) Yanlarında sığır kuyruğu gibi bir şeyler taşıyıp onu insanlara vuran erkekler.” (Müslim, Cennet  53, (2857), 52, (2128)

“Kötü kadınlar çoğalıp, zina bir toplum içinde yayılırsa, halk, daha önce görülmemiş bulaşıcı hastalıklara maruz kalır. Alışverişte hile yapılırsa, geçim darlığı başlar. Zekât verilmezse yağmur yağmaz, kıtlık olur. Hayvanlar olmasaydı, rahmet yüzü görülmezdi. Dine olan bağlılık zayıflayınca, düşmanların saldırısına maruz kalınır. Dine uymayan idareciler zuhur edince, anarşi çıkar, millet birbiriyle boğuşur.” (Beyhaki, Şuabu’l-İman, 5/22, 23)

“Âdemoğluna zinadan nasibi takdir olunmuştur. O buna mutlaka erişir. Gözlerin zinası bakmak, kulakların zinası dinlemek, dilin zinası konuşmak, elin zinası tutmak, ayakların zinası yürümektir.

Kalbe gelince o, arzu eder, ister. Üreme organı ise, bunu ya gerçekleştirir, ya da boşa çıkarır.” (Buhârî, İsti’zân 12, Kader 9; Müslim, Kader 20-21. Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Nikâh 43)

…

Deyyus kimdir?

“Deyyûs” Arapça bir kelime olup, “karısının ve yakınlarının namuslarına halel getirecek davranışlarına karşı gayret (kıskanma) duymayan, onların ırzlarını sakınmayan” kimse demektir. Bu kelimenin Süryânice’den Arapça’ya geçtiği de söylenmiştir. (İbnü’I-Esîr, en Nihâye V/47)

Türk Dil Kurumunun sözlüğünde; “Karısının veya kendisine çok yakın bir kadının iffetsizliğine göz yuman kimse” anlamında sövgü sözü, diye tanımlanır.

Develioğlu; karısının namussuzluğuna göz yuman ve katlanan kimse, kurumsak, diye anlatır. Kâmus’a göre: “Bî-gayret’u namus, kaltaban ve kurumsağa denûr.” Subheneke… Bihamdike… Esteğfiruke…