BİNLERCE yıllık köklü, kadim bir tarih ve kültür üzerine kurulu bir medeniyetin sahibiyiz. Elbette, övünecek, elbette gurur duyacağız. Bu köklü tarihimizin belki de övünülecek en önemli yönü, yüzde 100 olmasa da ‘tertemiz’ diyebileceğimiz bir ecdada, geçmişe sahip olmamızdır.

Göktürklerle başlayıp Orta Asya boylarıyla devam eden, İslam’la şereflenen, Selçuklu ve Osmanlı ile dünya tarihine damgasını vuran medeniyetimiz, belki de son 80-90 yıldır yaşadığı sıkıntıları, çalkantıları tarihimizin çok az bir döneminde yaşamıştır.

Söz konusu sıkıntılar; dönem dönem toplumu büyük ölçüde etkilemiş ve bu etki, tepkiyle birlikte yeni siyasi ve toplumsal oluşumların da önünü açmıştır.

Özellikle 1960’lı yılların ortalarında başlayıp 70’li yılların sonuna kadar tüm dünyada etkisini gösteren ‘komünizm’ ve ‘sosyalizm’ akımına tepki olarak ülkemizde de milliyetçi akımların önü açıldı. Milli mücadele döneminde vatan toprakları üzerinde oynanan emperyalist oyunlara karşı ‘bir ve beraber’ olmanın ne denli büyük başarılar getirdiği düşünüldüğünde, bu milliyetçi akımların en sıkıntılı dönemlerde çok daha güçlü bir şekilde ortaya çıktığını söylemek gayet mümkün.

Milliyetçi akımların belki de en önemlisi, günümüzde de varlığını sürdüren Milliyetçi Hareket Partisi’dir (MHP)… 8-9 Şubat 1969 günlerinde Adana’da yapılan genel kongrede Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi’nin adını Milliyetçi Hareket Partisi olarak değiştirmesiyle kurulan parti, bugün Türk milliyetçiliğinin en büyük siyasi temsilcisi konumunda… Zaman zaman muadil denemeler söz konusu olsa da, hatta kendi içerisinden de bölünmeler ile yeni oluşumlar çıkarsa da, temsil ettiği fraksiyon açısından hiçbiri MHP kadar köklü ve başarılı olamamıştır. Ancak bu ‘başarı’ sözcüğünü bugünkü siyasi havaya bakarak değerlendirmemek gerekir. Bugün, sadece 40 milletvekiliyle meclisin 4’üncü partisi olmasına ve de yıllarca amansız bir şekilde mücadele ettiği bir belanın ‘sözde’ siyasi temsilcilerinin de gerisine düşmesine rağmen MHP, Türk siyasi hayatına damgasını vurmuş, önümüzdeki yıllarda da önemli başarılar elde etme potansiyeli bulunan bir oluşumdur. Bugünkü rakipleri yalnızca siyaseten değerlendirilebilirken, günümüz MHP’sinin durumu ve konumu siyasetten çok daha öte, bir düşünce ve de felsefe olarak değerlendirilmelidir. Ancak…

MHP, ‘ANA RAHMİ’ GİBİDİR!..

Nüfusunun 4’te 3’ü Türk olan bir ülkenin, tek Türk milliyetçisi partisinin, son yapılan seçim değerlendirildiğinde meclisin 4’üncü partisi olmasını da iyi irdelemek gerekir.

MHP -tabiri caizse- ana rahmi gibidir. Her şeyi, herkesi kabul etmez. Bünyesine uymayanı çok çabuk reddeder, içerisinde barındırmaz. Dile kolay 47 yıllık bir siyasi, felsefi ve düşünce oluşumdan bahsediyoruz. Bu köklü oluşumun elbette en önemli noktalarından biri ‘lider’dir. Alparslan Türkeş gibi ‘düşmanının dahi takdirini kazanmış’ bir liderin kurduğu, yaşattığı bir oluşumun, siyasete yön vermesi, ‘danışılan kapı’ olması gerekir. Lakin Türkeş de faniydi ve gün geldi Hakk’a yürüdü. Bugünkü popüler adıyla ‘karizmatik’ bir lideri MHP’nin kendi bünyesinden çıkarması gerekliydi. Öyle de oldu… Seversiniz veya sevmezsiniz, Devlet Bahçeli belki de ‘başbuğ’dan sonra ‘lider’ olabilecek tek kişiydi. Ama 1997’nin, 2000’lerin başlarının şartlarıyla…

Bugün şartlar değişti. Türkiye’nin son 14 yılına damgasını vurmuş, ‘tek başına’ bir iktidar söz konusu. Günümüz şartlarında bir parti 14 yıl boyunca tek başına iktidarını koruyabiliyorsa, karşısındaki tüm siyasi oluşumların hatayı ilk önce içlerinde araması gerekir.

***

Şu an meclisteki diğer muhalefet partilerinin ‘hatada ısrar’ etmesini anlamak mümkün. Lakin MHP’nin ‘eksiklerini anlamamak’, ‘hatalarından ders çıkarmamak’ ve hatta ‘değişmemek’ gibi bir lüksü asla yok, olmamalı.

Türk-İslam davasının tek savunucusu olduğunu her fırsatta deklare eden ve de arkasında göz ardı edilemeyecek büyük bir kitlesi bulunan partinin iktidardan, iktidar ortağı olmaktan bu kadar ‘kaçıyor’ bir görüntü vermesini anlamak mümkün değil. Hatalar, yenilgiler; insanlar için olduğu kadar toplumlar ve siyasi oluşumlar için de bir ‘şapkasını önüne koyma’, ‘yenilenme’ fırsatıdır.

Özellikle 70’li yıllarda sürekli fiziki kavganın içerisine çekilmeye çalışılan MHP’nin, bugünün ‘değişen’ şartlarında ‘zihnen’ yürütülen kavganın, masada verilen bir mücadelenin tarafı olmaktan uzak bir görüntü verdiği eleştirisi her geçen daha fazla yapılır oldu.

Son 14 yıldır hemen her seçimde toplumsal bir patlama, zihnî ve idarî değişimlerin yaşandığı Türk siyasi yaşamının tam olarak neresinde durması gerektiğine bir türlü karar veremeyen bir MHP’yle karşılaştık, maalesef geçtiğimiz iki seçimde…

Sadece Kastamonu özelinde irdelendiğinde dahi, ‘nerede hata yaptık da, 20 yıllık kalemizi kaybettik’ diyemeyen bir MHP’nin önümüzdeki seçimlerde çok daha vahim sonuçlar alması kaçınılmaz olacaktır.

SOVYETLER YIKILDI, FARKINDA MISINIZ?

Siyaset bilimci değilim, naçizane 16 yıllık gazetecilik deneyimime dayanarak söylemek isterim ki; MHP’nin en büyük hatası; özellikle son 10 yıldır değişen siyasi konjonktüre yeterince ayak uyduramaması, değişime direnmesidir. Elbette her partinin, her siyasi oluşumun savunduğu, üzerine titrediği dünya görüşü ve bir felsefesi vardır, olmalıdır da. Fakat Sovyetler Birliği’nin yıkıldığının da artık farkına varılmalı. Türk milliyetçisinin yegane düşmanı artık komünizm, sosyalizm değil, emperyalizm ve de kapitalizm olmalıdır. İnsanlar bugün 3 kuruş için akla hayale gelmeyecek suçlar işliyorlar, sınırımızın iki karış ötesinde açlıktan ölen, katledilen insanlar var. Bunca sıkıntı, ‘ateş çemberi’ misali etrafımızı kuşatmışken, 47 yıl önceki siyaseti cebinde taşımanın, bugün ne anlamı ne de lüzumu var.

YÜCEL, TOPÇUOĞLU, ÇINAR…

MHP’nin en büyük hatalarından bir tanesi de başarısızlığı cezalandıramayıp, başarıyı da yeterince ödüllendirememektir. Bir başka deyişle; ‘kişisel başarıları, sadece partinin başarısıymış gibi görme’ yanılgısıdır. Örneğin bir dönem belediye başkanlığı yapmış olan Süleyman Yücel, başarısız olsaydı, üç dönemlik ‘efsane’ Turhan Topçuoğlu döneminin kapıları açılabilir miydi? Turhan Topçuoğlu’nun ‘kişisel’ başarısı göz ardı edilmeseydi, 30 Mart seçimlerine biraz daha erken hazırlanılıp ‘Kastamonu Belediyesi’nde 5’inci MHP dönemi’ başlatılmaz mıydı? Yahut; sağcısından solcusuna her kesimin takdirini ve sevgisini kazanmış olan Emin Çınar, Kastamonu’da seçim kaybeder miydi? Elbette her aday bir parti çatısı altında seçime girecektir. Ancak; özellikle Kastamonu gibi küçük bir şehirde ‘insan’ unsurunun ne denli önemli olduğunu anlamamak için bu inat niye?

‘Yiğit düştüğü yerden kalkar’ sözünün MHP Genel Merkezi’nin girişine tabela olarak asılması gerekir. Ki, bu önemli oluşum, kendi içerisinden yeni yiğitler çıkarabilsin de, bir daha düşmesin…

Sağlıcakla kalın…