Hayatı başkalarının başarı hikayelerini dinlemekle geçmiş herkese umut olması dileğiyle...

Bir gün bunları düşüneceğim aklıma bile gelmezdi. Profesyonel iş hayatımda başım her sıkıştığında başkalarını suçladım. Bana göre nerede kendini bulamamış, işleri tıkırında gitmemiş biri varsa, suçlu başta ailesidir. Aile çocuğun yetişkinliğe geçiş sürecinde incitmeden, çocuğun kendi olmasına müsaade ederek rehberlik etmekle sorumludur. Bir takım şeyleri bastırılarak, seçenekleri ailenin belirlediği bir hayat yolculuğuna çıkan çocukların yetişkinlikte iç ve dış çatışmaları maalesef bitmiyor.

Fakat bu böyle olmalı diye, öyle olmak zorunda değil...

…

Bir mucize olmayacak ve tüm aileler bu kitabi bilgileri hayata geçirmeyi başarıp, kuralına uygun şekilde çocuk yetiştirmeyecekler. Kendi çocuklukları ve yaşanmışlıkları buna müsaade etmeyecek.

Peki bu coğrafyada ve aslında dünyanın her yerinde rastladığımız yoklukta açan çiçekleri nasıl açıklayacağız? Bunları kim suluyor? Belki mahrumiyet kamçılıyor. 'Yok'a alışmaktansa 'var'ı deneyimlemenin hırsı belki de. Hepsi doğru ama hep eksik. Çünkü sayısız başarı hikayesini birkaç ihtimale sığdırmak imkansız. Bazen çok çalışanın, zeki olanı alt ettiği, bazen sadece şansın yaver gittiği, şerden hayrın gelebileceği, öngörülemeyen bir hayat nihayetinde.

Şanslı doğmak bir konfor, bazen öyle bir konfor ki çare aramayı bile öğrenemezsiniz. Sunulana razı olmaktan başka yol yokmuş gibi gelir. Yokluktan farkı yoktur bu yüzden. Hayat matematiksel değildir halbuki. Birkaç yoldan fazlası vardır hep. Yani kafanıza göre çözümler ve çareler bulabilirsiniz. Yetiştiğiniz yeri, ailenizi değiştiremezsiniz ama imkansızlıklara daima gücünüz yeter. Amaç başarı ise, belli bir yaştan sonra tıp okuyamama bahanesi bir yol aramak değildir çünkü. Başarıya giden çok sayıda yol varsa, başarılı olmanın da birçok yolu vardır. Başkaların başarı kriterine girmek, içimizdeki boşluğu doldurmaya yetmeyecektir.

Herkes şanslı doğmuyor, hepimiz bir şeylere ulaşma yarışında aynı başlangıç çizgisinde değiliz. Fakat aynı yarışı bitirmek ve sonuncu olmak zorunda da değiliz...

…

Başka yarışlara da girdiniz mi?

Kabullenmekte güçlük çektiğiniz adaletsizliğin içinden nasıl çıkarsınız?

Şanslı doğanların şansı sadece sizde olmayanlardır aslında. Elinizdekilerle kalmayacaksınız, zaten yolda yanınıza alacağınız şeylerle bitecek bu yolculuk. Kedere alışmayın.

Kederlenmek tatlıdır, fakat aklınızın tüm yollarını tıkar. Umut aklın yolunu açar.

Yoklukta açan o çiçekler, ağacın kontrolü dışında dallara ayrılarak, kendi dalında açmıştır.

AĞAÇLAR ÇİÇEĞİ SOLDURMAZ, YAĞMUR YAĞDIKÇA KÖKLERİNDEN BESLER.

GERİSİ BİZE KALMIŞ.