(19 ŞUBAT 2016)

‘Yolunu değiştirmeden devam ettiğin sürece, ne kadar yavaş gittiğinin önemi yoktur’

Böyle demiş Konfüçyüs, tam 2500 yıl önce’

Dünya üzerinde binlerce yıldır, yolunu, haritasını belirleyebilen çok az millet, çok az uygarlık var. Yönünü bulamayanlar da tarih sahnesinden bir bir silinip gitmişler.

Elbette ‘yarın da var olabilmek için, bugünden yüzünü geleceğe dönmek’ gerek. Bu; ülkeler için de böyle, şehirler için de’

Mesela Kastamonu’nun gelecek planları ne, bilen var mı’ 10-20 yıl sonraki Kastamonu; nasıl bir il, nasıl bir şehir olacak’ Bu ‘kat’i gelecek planları’na son yıllarda kimi ‘yol haritası’, kimi ‘anayasa’ ismini verdi. Ancak laftan öteye giden hiçbir girişim, icraat olmadı.

‘Kastamonu’nun bir kırmızı kitabı olmalı…’

Bu söze katılmamak mümkün değil. Ancak ‘devlette devamlılık esastır’ kuralının defalarca çiğnendiği şehirlerin başında belki de Kastamonu geliyor. Birkaç yılda bir değişen yöneticilerimiz maalesef sürekli önümüze yeni bir yol haritası koyuyor. Dünya değişiyor, insanlar farklılaşıyor, elbette değişim olacaktır. Ama bu değişim birkaç yılda bir olunca haliyle sanayicisinden esnafına, turizmcisinden sokaktaki vatandaşına kadar herkesin kafası karışıyor. Kişiye endeksli değişimlerin ne kadar kalıcı olabileceğini son yıllarda defaâtle gördük.

Örneğin; Bursa, Kayseri, Antep, Denizli ve komşumuz Çorum’un ekonomik alanda Türkiye’nin marka şehirleri olmasının altındaki en önemli etkenlerin başında, yol haritalarının sağlam belirlenmiş olmasıyatıyor. (Kastamonu’da bir türlü yapamasak da) ‘Biraraya gelip’ortaya çıkarılan yol haritası çerçevesinde, şehrin dinamikleri, belirlenen rotaya göre üzerlerine düşen görevleri yerine getirerek ilin kalkınmasına katkı sağlarlar. Bu illerin ‘kırmızıkitapları’nda ilin yol haritası maddeler halinde belirlenmiştir. Sanayi isesanayi, turizm ise turizm. Yani yeni seçilen belediye başkanına yada en fazla birkaç yıl kalacak valiye göre öncelikler belirlenmez. Yapılacaklar bellidir ve gelen insanlar belli olan bu yapılacakların bir adım daha ileriye gitmesi için gayret sarf ederler.

Maalesef Kastamonu’da durum çok farklı. Çünkü bizim mutabakatla belirlediğimiz bir yol haritamız henüz yok, yakın zamanda olacağına dair umudumuz da yok. Kimi valilerimize göre bu öncelik sanayi, kimine göre turizm, kimine göre de ahşap olmuştur. Bu birbirinden değerli valilerimizin tüm iyi niyetlerine rağmen Kastamonu’nun birçok sıkıntısını aşamamışızdır.

Bir valimizin’size vasiyetimdir,Ahşap Fuarı’nı kesinlikle ‘ahşap günleri’neçevirmeyesiniz. Çünkü bu ilin önceliği ahşap olmalı’demesine rağmen sonradan gelen valimiz ‘Ahşap Fuarı için yeterli değiliz, burada olsa olsa ahşap günleri olur’ diyerek ahşaba farklı bir bakış açısı getirmiştir.

Peki sonuç; 5 yıldır, bırakın ulusal düzeyde bir ahşap fuarı yapmayı, daha Kastamonu geneline dahi anlatamadığımız bir ‘panayır’ yapıp duruyoruz. Belki de Ahşap Fuarı 2011’de ilk yapıldığı gibi, şehrin tam ortasında, halka açık bir panayır, bir eğlence olarak kalmalıydı. Birkaç yıl böyle devam edip, sağlam bir yol haritası belirlenerek belki bu yıl, belki önümüzdeki birkaç yıl içinde fuara dönüşebilirdi. Olmadı’

***

Kurtuluş reçetemizi kendimiz yazalım

Aslında çok da zor değil, bir ilin yol haritasını, geleceğe yönelik anayasasını belirlemek. Her şehrin dinamikleri farklıdır. Kiminde turizm, kiminde sanayi, kiminde vs’ Tabi öncelikle (zor da olsa) bir araya gelinmeli. ‘Kastamonu Anayasası’ için ‘değişmez başlıklar’ belirlenmeli. ‘Turizm, ahşap, sanayi, ilçeler, köyler ve eğitim’ başlıkları altında komisyonlar kurulabilir. Esasen yeni bir oluşuma da gerek yok, mesela Kent Konseyi çatısı altında çok rahat yapılabilir. (Kastamonu Kalkınma Vakfı’ndan artık umut olmadığı, geçtiğimiz gün yapılan 10 kişilik toplantıda ortaya çıktı) Zaten Kent Konseyi, şehri bir araya getirmekten başka ne işe yarar ki’Her komisyonda konuyla ilgili insanlar görevlendirilip ‘size 6 ay süre, kendi alanınızda Kastamonu’nun yol haritasını, anayasasını belirleyin’ denir. Süre sonunda o ‘kırmızı kitabı’ elimize alalım ki, hiç kimse sonradan gelip, ‘Kastamonu’nun kurtuluşu ‘..dır’ diyemesin. Kurtuluş reçetemizi kendimiz yazalım. Ana başlıklar altında 3 yıllık, 5 yıllık, 20 yıllık yol haritamızı belirlediğimizde ve üzerine adam gibi kafa yorduğumuzda, ‘halkı mutlu’, ‘sanayicisi-işadamı geleceğe umutla bakan’, ‘turizmcisi sadece yatak sayısını artırmak için uğraşan’ bir Kastamonu’nun hayal olmadığını herkes görecek.

Bir ilin önceliklerini belirlemek aslında herkesten önce o ilin işadamlarının, sivil toplum kuruluşlarının birinci görevidir. Elbette vali ve belediye başkanlarının da görüşlerinin önemi büyük. Ama başkanlar ve valiler gelip geçici olduklarından, daha çok işadamları ve sivil toplum kuruluşları bu öncelikleri belirlemeli ve buna göre ilin yol haritası çizilmeli. Ve sonradan gelen her yönetici de önünde hazır bir harita bularak, ona göre yoluna devam etmeli. Hiç öyle kapı kapı gezmeye de gerek yok. Bu haritanın ‘baş çizeri’ de, ‘olmazsa olmazı’ da KATSO’dur. KATSO’nunalalade bir işadamı derneği/odası gibi davranma lüksü asla olmamalı. Bu birliktelik sağlandığında Kastamonu ile birlikte halk da kazanacak, turizmcisi de, sanayicisi de’ Sağlanabilecek bir birlikteliğe ön ayak olabilecek vali de, belediye başkanı da Kastamonu tarihine geçecek ve her zaman hayır dualarıyla yâd edilecektir.

Kimin doğru, kimin yanlış yaptığını uzun uzun tartışmanın da memlekete artık hiçbir faydası yok. Lakin eldeki sonuçların da beklentileri karşılamadığı aşikar’

***

Maalesef önceki akşam yine başkentimizde onlarca canımızı, hain teröre kurban verdik. Terörün gündemimizden tamamen çıktığı, huzurlu günlerin özlemiyle, şehitlerimize Allah’tan rahmet, yaralılarımıza acil şifalar diliyorum.