(18 TEMMUZ 2016)

15 Temmuz 2016′

Bu tarihi hiç unutmayacağız’ Nasıl ki; 27 Mayıs 1961’i, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980, 28 Şubat 1997 ve 27 Nisan 2007’yi unutmadığımız, unutamadığımız gibi?

Ülkenin başbakanını, bakanlarını darağacında katleden, halkın meşru oylarıyla seçilmiş cumhurbaşkanını ‘düşük’ diyerek aşağılayan, ‘haksızlık olmasın diye bir sağdan, bir soldan astık’ deyip milletin aklıyla alay eden kokuşmuş zihniyet, maalesef neredeyse her on yılda bir kendini hatırlattı bize. Yüzlerce askerimizi, polisimizi, sivilimizi şehit verdik, yetmedi’ Tam da artık ‘ihanet dönemi kapandı’ dedik; 97 Şubat’ında ve 2007 Nisan’ında bir kez daha sahneye çıktılar. Bu kez yöntem farklıydı, tehditle, yıldırarak hükümeti, devleti, yani direkt olarak milleti sindirmeye çalıştılar. Büyük badireler atlattık ülke olarak. Demokrasimizi defaten ‘postal’ altında bulduk.

Ancak?

15 Temmuz 2016 gecesi, başka bir şey oldu. Bu kez darbe değil, cunta veya kalkışma değil… Adını belki de uzun süre tam olarak koyamayacağımız, bir saldırıyla karşılaştık. Lakin bu kez saldırı, sadece devlete, sadece hükümete değil, millet iradesinin ebedi tecelligâhı Millet Meclisi’ne, Peygamber Ocağı Türk Silahlı Kuvvetleri’ne, polisimize ve dahi bizzat milletin kendisine idi. Son yıllarda çok sık duymaya alıştığımız ‘ihanet’ kelimesi dahi az kaldı bu kez.

Sadece 12 saat içinde 161 şehit, 1500’e yakın yaralı, binlerce gözaltı ile sonuçlanan ‘ahmakça’ girişme için öne sürülen ‘sözde nedenler’e bir göz attığımızda bu ihanete ‘milleti koruma’ kılıfı uydurulmaya çalışıldığı anlaşılıyor. Hani şu köprü üzerinde yürürken, kendi vergisiyle alınmış helikopterden açılan ateşle katledilen millet, hani şu bizzat kendisinin oylarıyla seçilmişlerin bulunduğu meclisi bombalanan millet’

Yüzlerce ‘sözde asker’, yüzlerce ‘sözde hakim’ gözaltına alındı, alınacak da. Ülke savunmasının en kilit noktasındaki ordular, kolordular ve askeri üslerin başındakiler bir bir yakalandı, hem de bir asker için en büyük suçlamayla ‘vatana ihanet’

Yetmeyecek, yetmemeli de. Artık bırakın polise, millete silah doğrultmayı, aklından geçiren dahi en ağır şekilde hesabını vermeli. Bu iş artık birilerinin ‘cek-cak’larıyla çözülemez. ‘Bir musibet bin nasihatten yeğdir’ düsturuyla bir an önce kendimize gelmeliyiz. Devletiyle, hükümetiyle, askeri, polisi, siviliyle bir an önce şapkamızı önümüze koyup ‘nerede hata yaptık ki 2016 Türkiyesinde böylesine büyük bir ihanetle karşı karşıya kaldık’ demeliyiz. Hemen her gün içimizi yakan terör olaylarında dahi bir araya gelip, aynı kelimeleri sarfedemeyen 4 partinin ve de keskin bir çizgiyle ikiye bölünmüş medyanın ortak hareket etmesini sağlaması açısından düşünüldüğünde bile bu musibet; milletimiz ve devletimiz için de yeniden silkinme için bir fırsat olmalıdır.

***

Bu saatten sonra ‘İmralı’ benzeri yeni malikaneler açılmamalı, mazlumun vergisi ile canilerin semirtilmesine bir son verip, radikal kararlar almalı. Ki; ‘vatana ihanetin müebbedi olmaz’. Yoksa bu hainlere 161 bin kere müebbet dahi verilse, 15 Temmuz gecesinin halkın ruhunda açtığı yara asla sarılamayacak, millet her an diken üstünde, her an korkuyla yaşamaya mahkum olacaktır.

O TRT’de okunan uzun ihanet bildirgesinin sonunda ısrarla ‘asker yönetime el koydu, sokağa çıkmayın’ denildiği halde, sabahlara kadar sokakları boşaltmayan, tanklara, uçaklara göğsünü siper eden milletin kararlılığının en az yarısı kadarı da siyasette olmalı diye düşünüyorum. Siyasetten kastım da elbette sadece hükümetle sınırlı değil. Binde bir oyu olan bir partinin köy temsilcisi de, en tepedeki Cumhurbaşkanı da bu işin çözümünde aynı oranda sorumludur. Millet; 3 Kasım, 7 Haziran, 1 Kasım ve de 15 Temmuz’da mesajını çok açık verdi, daha ne yapsın?Bu ülkede millete rağmen hiçbir iş yapılamaz!!!

On yıllar sonra bir kez hatırlamak zorunda kaldığımız darbe; terör gibi yalnızca insanların canını almakla, ekonomiyi yerle bir etmekle kalmıyor. Bir ülkenin topyekun geleceğini, umutlarını, yarınlarını çalıyor. Ve öyle noktaya geliyorsunuz ki, ne hesap soracak bir mercii, ne de haksıza isyan etmek için çıkacak bir meydan bulabiliyorsunuz.

Darbecilerin, darbe sevicilerin gündemimizden geri dönmemek üzere çıktığı, evlatlarımızın ‘postal’ı yalnızca vatanını savunurken göreceği yarınlar dileğiyle, Allah (cc) yar ve yardımcımız olsun.

***

Son birkaç günde tüm Türkiye’de olduğu gibi Kastamonu’da da gördük ki milletimiz; valisiyle, belediye başkanıyla, milletvekiliyle, sivil toplum kuruluşlarıyla, sağcısı-solcusu partileriyle, işçisiyle, memuruyla ve de basınıyla yek vücut olup, hainlerin tüm tehditlerine rağmen meydanlara çıkarak ‘geleceğimi ancak ben belirlerim’ demiştir. Yaşasın Cumhuriyet, Yaşasın Demokrasi’