[x] Kapat
BEDİÜZZAMAN SAİD NURSİNİN KASTAMONU MEKTUPLARI -81-
- MEKTUP
Çok ehemmiyetlidir.
Aziz, sıddık kardeşlerim,
Bugünlerde, gayet sadık ve dikkatli bir kardeşimizin ihtiyatsızlığından küçük bir tokat yemesi münasebetiyle, hem bu dört ay müddetçe, binler adam kadar alâkadar olduğum halde ahval-i âlemden, siyaset ve harpten katiyen bir haber almayıp ve istemeyip ve merak etmez bir tarzda bulunmamdan, Feyzi ve Emin gibi has kardeşlerimin hayretleri ve istifsarları (izah istemeleri) sebebiyle bir hakikatten, çok defa beyan ettiğim gibi yine bir parça ondan bahsetmek lüzum oldu. Şöyle ki:
İman hakikatleri, herşeyden evvel bu zamanda en birinci maksat olmak ve sair şeyler ikinci, üçüncü, dördüncü derecede kalmak ve Risale-i Nurla onlara hizmet etmek en birinci vazife ve medâr-ı merak ve maksud-u bizzat olmak lâzım iken, şimdiki hâl-i âlem hayat-ı dünyeviyeyi, hususan hayat-ı içtimaiyeyi ve bilhassa hayat-ı siyasiyeyi ve bilhassa medeniyetin sefahet ve dalâletine ceza olarak gelen gadab-ı ilâhinin bir cilvesi olan Harb-i Umumînin tarafgirâne, damarları ve âsabları tehyîç edip bâtın-ı kalbe kadar, hattâ hakaik-i imaniyenin elmasları derecesine o zararlı, fâni arzuları yerleştirecek derecesinde bu meşum asır öyle şırınga etmiş ve ediyor ve öyle aşılamış ve aşılıyor ki, Risale-i Nur dairesi haricinde bulunan alimler, belki de velîler o siyasî ve içtimaî hayatın rabıtaları sebebiyle, hakaik-i imaniyenin hükmünü ikinci, üçüncü derecede bırakıp, o cerayanların hükmüne tâbi olarak, hemfikri olan münafıkları sever. Kendine muhalif olan ehl-i hakikati, belki ehl-i velâyeti tenkit ve adâvet eder, hattâ hissiyat-ı diniyeyi o cereyanlara tâbi yaparlar.
İşte bu asrın bu acip tehlikesine karşı, Risale-i Nurun hizmet ve meşgalesi, şimdiki siyaseti ve cerayanlarını o derece nazarımdan ıskat etmiş ki, bu Harb-i Umumîyi bu dört ayda merak etmedim, sormadım.
Hem Risale-i Nurun has talebeleri, bâki elmaslar hükmünde olan hakaik-i imaniyenin vazifesi içinde iken zâlimlerin satranç oyunlarına bakmakla vazife-i kudsiyelerine fütur vermemek ve fikirlerini onlarla bulaştırmamak gerektir.
Cenâb-ı Hak, bize, nur ve nuranî vazifeyi vermiş, onlara da zulümlü zulümatlı oyunları vermiş. Onlar bizden istiğna edip yardım etmedikleri ve elimizdeki kudsî nurlara müşteri olmadıkları halde, biz onların karanlıklı oyunlarına vazifemizin zararına bakmaya tenezzül etmek hatâdır. Bize ve merakımıza, dairemiz içindeki ezvak-ı mâneviye ve envar-ı imaniye kâfi ve vâfidir.
Umum kardeşlerimize birer birer selâm ve bayramlarını tebrik ederiz.
Kardeşiniz Said Nursi***
Üstad hazretlerini yaşadığı dönemde anlamayan bazı alimler (Şimdi anlaşılıyor mu ki dediğinizi duyar gibiyim.) ona iftiralar atıp karalama kampanyalarına bilerek ya da bilmeyerek alet oluyorlardı.
Üstad bu mektubunda iman hakikatlerinin ve bu elmas hakikatlerin kalplere duyurulması işinin en birinci vazife olduğunu anlatıyor. Siyasi ve içtimai meselelerin ise bu vazifeden sonra geldiğini ifade ediyor. Fakat mektupta bahsettiği o bazı alimler, iman hakikatlerini ikinci hatta üçüncü sıraya itip siyasi cereyanlara ve dolayısıyla o cereyanların hükmüne kendilerini o kadar kaptırıyorlar ki, aynı siyasi görüşü paylaştıkları insanları seviyor, kendilerine muhalif olan ehl-i hakikate ve hatta ehl-i velayete ne yazık ki düşmanlık ediyorlar. Ve daha da kötüsü dini duygularını o siyasi cereyanlara tabi kılıyorlar.
Allah bizleri, insanın hem kafa gözünü hem de kalp gözünü körelten böyle cereyanlardan korusun. Üstadımızın ifadesiyle bitirelim, Allah bizim elimize bir nur vermiş, omzumuza da nuranî bir vazife yüklemiş. Bu vazife gereği olan meşguliyetimiz ve bu hizmetin güzergah emniyetine karşı mesuliyetimiz bize yeter.
BİR CEVAP YAZIN
