Aziz, sıddık kardeşlerim,

Bu zamanda, hususan bu sıralarda, Risale-i Nur’un şakirtleri tam bir metanet ve tesanüt ve dikkat etmeye muhtaçtırlar. Lillâhilhamd, Isparta ve havalisi kahramanları demir gibi bir metanet göstermesiyle, başka yerlere de hüsn-ü misal oldu.

Ey Hüsrev! Tesirli ve güzel mektubunu aldım. Vazifenin başına geçmen bizi fevkalâde mesrur etti. Binler safalarla geldin. Sen, bu bir buçuk sene maddî kalemin işlemediğinden merak etme. Senin yerine ve kerametli kaleminin yâdigârı olan Mu’cizat-ı Ahmediyenin biri vilâyât-ı şarkiyede faal bir şekilde geziyor. Diğer son yazdığın nüsha da, İstanbul’da, senin yerinde çalışıp, inşaallah fetihler yapar. Senin yazdığın mu’cizeli iki Kur’ân-ı Azîmüşşânın bu havalide, hususan Ramazan-ı Şerifte sana kazandırdıkları sevapları ve tahsin ve tebriklerini, inşaallah yakında baskıya girmesiyle âlem-i İslâmdan senin ruhuna yağacak rahmet dualarını düşün, Allah’a şükret.

Hâfız Ali’nin mektubunda, İslâmköyündeki hocalara muhabbete ve dostluğa karar vermesi bizi memnun eyledi. Evet, İslâmköyü, nasıl ki Risale-i Nur’a pek ziyade alâkadarlıkta imtiyaz ve sebkat kazanmış; öyle de, ben orada iken, sair hocalara nispeten İslâmköyü hocaları dahi daha ziyade insaflı ve Risale-i Nur’u takdir ettiklerini gördüğümden, bu havalideki hocaların lâkaytlıklarına karşı onları hüsn-ü misal gösteriyorum. İnşaallah onlardan zarar gelmez. Ben İslâmköyünü, Nurs köyü gibi biliyorum; o hocalara da akrabam nazarıyla bakıyorum, onlara da selâm ediyorum. Evet, onların insafı ve Risale-i Nur’a karşı dostluklarıyla, Nur fabrikası o köyde dağdağasız teessüs etti tahmin ediyorum.

Ey Sabri kardeş! Başın sağ olsun. Cenâb-ı Hak, o validemizi mağfiret eylesin, âmin. Benim, karabet-i nesebiyeyi ihsas eden parmaklarındaki nişan ve bu yedi sekiz sene Abdülmecid’den daha hararetli faalâne kardeşlik vazifesini yaptığınızdan, elbette senin merhume validen benim de validemdir. Onu da, validem yanına mânevî kazançlarıma ve dualarıma hissedar ediyorum. Cenâb-ı Hak sana, sabr-ı cemîl ihsan ve o merhumeyi de garik-ı rahmet eylesin. Âmin.

Kardeşiniz

Said Nursî

Üstad hazretleri, bu hizmete gönül verenlerin tam bir metanet, tesanüd ve dikkatli olmaya muhtaç olduklarını söyleyerek mektubuna başlıyor.

Daha sonra bir buçuk sene kadar Risale-i Nur yazmayı bırakan Hüsrev Altınbaşak’a sözü getirip, ona “Bu kadar zamandır nerelerdeydin” diyerek itap ve sitemde bulunmayıp takdir ve teşvik edici sözlerle adeta bağrına basıyor. Yani gelmeler alkışlanıyor ama gitmelerden hiç bahsedilmiyor.

İslamköy’deki hocaların, Risale-i Nurların önemini anlamaya başlamalarını sevinçle ifade eden Üstad hazretleri, Kastamonu ve civardaki hocaların ise Risale-i Nurlara karşı lakaydiliklerini dile getiriyor ve oradakilerin buradakilere inşallah hüsn-ü misal olduğunu söylüyor.