Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı’nın yayımladığı bir makaleye aynen yer veriyorum:
“Aile içinde kadına yönelik şiddetle çocuklara yönelik şiddet arasında sıkı bir ilişki bulunmaktadır. Yani bir evde aile içi şiddet varsa, o evde yüksek ihtimalle çocuklar da şiddet görmektedir. Amerika’da yapılmış olan bir araştırma eşlerine şiddet uygulayan erkeklerin yüzde 50’sinin aynı zamanda çocuklarına da şiddet uyguladığını ortaya koymaktadır.
Çocuklar aile içindeki şiddetten doğrudan, yani fiziksel olarak yaralanarak etkilenirler.
Şiddet uygulayan kişi, çocuğun annesine duygusal olarak zarar vermek ve istediklerini yapmaya zorlamak amacıyla, çocuğa bilerek ve isteyerek fiziksel, duygusal ya da cinsel şiddet uygulayabilir. Bunun yanı sıra, şiddet uygulayan, çocuğun annesine saldırırken çocuğa da kazara ya da bilerek zarar verebilir. İleri yaşlardaki çocuklar anne-baba arasındaki şiddete müdahale etmek isterken zarar görebilmektedir.

Aile içindeki şiddetin çocuklar üzerinde bir başka etkisi tanık olmaları nedeniyledir. Pek çok anne şiddeti çocuğundan gizleyebildiğini düşünse de, çocukların yüzde 80-90 gibi çok büyük bir kısmı bu durumun farkındadır. Şiddet anını görmeseler de bağrışmaları duyarlar, şiddetin beden üzerindeki izlerini yani yaraları, morlukları görürler.

Şiddet ortamında büyüyen çocuklar, kendilerine bakıp özen gösteren kişilere, yani annelerine, kardeşlerine duygusal olarak bağlanmakta zorluk yaşayabilirler. Oysa büyüme aşamasında bu bağlanma çok önemlidir. Bunun olmadığı durumlarda çocuğun gelişimi tamamen durabilir. Okul öncesi çocuklarda gelişim süreci tersine işleyebilir, çocuklar kâbus görebilir ya da uyuma güçlüğü çekebilirler.

Okul çağındaki çocuklar ise depresyon, kaygı, korku gibi farklı psikolojik problemler yaşayabilirler, akranlarına karşı şiddet gibi sorunlu davranışlar gösterebilirler. Şiddet görerek büyüyen çocuklar, ileriki yaşamlarında problemli ilişkiler yaşama riskiyle karşı karşıyadır. Onların gelecekte kuracakları ilişkilerde şiddetin ve istismarın yaşanma olasılığı, akranlarına oranla daha fazladır.

Ancak aile içindeki şiddetin yoğunluğuna ve duruma erken müdahale edilmesine bağlı olarak birçok çocuk şiddetle sağlıklı bir şekilde baş etme yollarını bulmakta ve sağlıklı bireyler olarak yaşamlarına devam etmektedirler.

Çocukların şiddete tanık olduğu ya da maruz kaldığı ailelerde duruma erken müdahale edilmesi çok önemlidir. Erken müdahale, şiddetin çocuğun yaşamında yarattığı olumsuz izlerin silinmesini sağlar.”

Aile içi şiddetin boyutlarını gözler önüne seren bu yazıyı sizlerle paylaşmak istedim çünkü; gelişmiş ülkelerin bile öncelikli sorunlarının başında yer alan aile içi şiddet, ülkemizde de her geçen gün artmakta, öldürülen kadınlar ve çocuklar gazete manşetlerinde yerlerini almaktadır.
Sessiz kalmanın şiddete ortak olmak anlamına geldiğini unutmayınız. Komşunuzun, iş arkadaşınızın, akrabanızın aile içi şiddete maruz kaldığını biliyor ve bir şey yapmıyorsanız siz de en azından vicdanen rahat olamazsınız.
Şiddet ortamında büyüyen çocukların psikolojik olarak sorunlu bireyler olmaları olasılığının yüksekliğinin, toplumun geleceği için bir tehdit oluşturduğunun farkına varmamız gerekiyor.
Elbette özel hayatın gizliliği esastır. Ama sokaklara taşan çığlıkları duymamak, kadınların ve çocukların gözyaşlarını, bedenlerindeki morlukları görmezden gelmek için bahane değildir.
Başta 14 Şubat’ta kadına yönelik şiddete karşı direnmek amacıyla dans eden 1 milyar kadın ve erkek olmak üzere şiddete kayıtsız kalmayan her bireyi saygıyla selamlıyorum.