Henüz geç olmadan!

Yaşlı ve hasta bir adam, bir deste oku oğullarına uzatıp “Deneyin bakalım!” demiş. “Bu okları kırabilecek misiniz?”

Üç oğlan da bütün güçlerini harcamalarına rağmen okları kıramamışlar. Üçü de “Bu bizim işimiz değil.” demiş. İhtiyar gülmüş. “Verin şunları.” diyerek önce eline aldığı destenin ipini çözmüş, sonra da okları teker teker kırmış. Oğullarına dönerek “Tek başına olan her şey zayıftır, güçsüzdür!” demiş. “Birlikten kuvvet doğar. Sakın birbirinizden ayrılmayın.”

***

Dünya yeni bir düzene doğru hızla yol alıyor. Güç, varlık, belirleyicilik el değiştiriyor. Zayıf olanın elemine edildiği acımasız bir kurgu bu! Bizler de bu düzende alacağımız yeri kendimiz seçeceğiz. Bir şans sunuldu bence tüm bu yaşananların arasında her birimize; kendimizi değerlendirmemiz için bir şans! Birlik içinde olup, yeni dünyaya karşı sağlam bir duruş sergilememiz için son bir şans! Zira akışa kapılıp gitmemiz muhtemel!

Gelecek kuşaklara bırakacağımız tarihi, ya bir gurur tablosu olarak inşa edeceğiz; ya da bireysel mutluluk ve mutsuzluklarımızın peşinde, tarihe karışıp kaybolacağız!

Geçmişe, geleceğe, yaradılış gayemize, kendimize karşı sorumlu olduğumuzun bilinciyle, farkındalıkla, devlerin karşısında yel değirmenlerine karşı savaşan bir süvari gibi görünen emekçilere sahip çıkarak; tüketim toplumu olmaktan bir an evvel uzaklaşıp üretken, doyumu üretmekte bulan birer birey olmaya adım atmak hiç de zor değil. İlkeli ve sorumlu birer birey olmak hiç de küçümsenecek bir adım değil!

İnsansız bir yapıya doğru evrilen dünyaya, insanla ama insanca yaşamı hep birlikte geri getirelim! Henüz geç olmadan!