Ömür boyu bitmek bilmeyen istekleriyle meşhurdur insan, maddi veya manevi… Doğar doğmaz çığlık çığlığa ağlayarak anne sütünü arzularız. Biraz ortalığı karıştırma yaşımız geldi mi timsah gözyaşlarıyla istediklerimizi ayağımıza getirtiriz, çevremizde bize sevecen gözlerle bakan büyüklerimize… Okul heyecanı başladığında da en başarılı, en güzel, en komik olma arzuları canlanır çocuk aklımızda. Büyürüz büyürüz, yıllar geçtikçe isteklerimiz de büyür, hatta tür değiştirirler. Artık istediği oyuncak alınmayınca iki dakika ağlayıp susan masum bıdık değilizdir. Hayatımızı adayacağımız, gerekirse uğruna sağlığımızı bile harcayacağımız cinsten isteklerdir. Kariyerden tutun da paraya, evden tutun da arabaya, beğenilmekten en iyi olma arzusuna kadar… Böyle böyle her gün, her an bir şeylere ulaşma arzusu… Bu bizim yaşamda olduğumuzun kanıtıdır problem yok, isteklerimizi isteme derecemiz kendimizi bile hiçe saydırmıyorsa tabii.

Hiç delicesine istediğiniz bir duruma, nesneye veya kişiye kavuştuğunuzda hayalinizdeki gibi olmadığını fark ettiğiniz, düş kırıklığı yaşadığınız oldu mu? Yani her zaman da isteğimizin gerçekleşmesi bizim için olumlu değil mi acaba? Gelin bununla ilgili mesneviden bir hikaye dinleyelim.

Bir gün adamın biri Hz. Musa (a.s.)’ya geldi; “Ya Musa, ne olur dua et de ben hayvanların dilinden anlayayım ve bundan kendime hisseler çıkartarak daha iyi bir insan olayım” dedi. Hz. Musa (a.s.):  “Bence kendi işlerinle meşgul ol, kaldıramayacağın bir yükün altına girmeye çalışma, bu halin senin için daha hayırlıdır” dedi. Fakat adam dinlemedi ısrar etti; “Ya Musa ne olur, hiç değilse kapımda yatan köpekle horozun dilini anlayayım” dedi.

Musa (a.s.) her ne kadar bundan vazgeçmesi için çalıştıysa da adam ısrar etti. Bunun üzerine Musa (a.s.) ona dua etti. Adam sevinerek evine döndü. Ertesi sabah hizmetçisi sofrayı kurarken bir parça ekmek fırlayıp düştü. Horoz koşarak bunu kaptı. Köpek buna kızdı; “Be horoz bu yaptığın doğru mu? Sen buğday da yiyebilirsin, arpa da… Bense ekmekten başka bir şey yiyemem, neden benim rızkımı kapıyorsun?” dedi. Horoz cevap verdi; “Haklısın fakat hiç tasalanma yarın bizim efendinin eşeği ölecek, sen de böylece karnını iyice doyuracaksın” dedi.

Bunu duyan adam hemen eşeği pazara götürerek sattı. Ertesi sabah da bakalım köpekle horoz ne konuşacaklar diye onların yanına geldi. Köpek horoza sitem ediyor; “Yahu horoz hani eşek ölecekti, biz de karnımızı doyuracaktık” diyordun. Horoz; “Eşek ölmeye öldü, lakin başka yerde… Çünkü sahibim onu sattı. Fakat hiç merak etme yarın at ölecek, o zaman da daha büyük bir ziyafete konacaksın” dedi. Bunu duyan adam hemen ahıra koştu, atı aldığı gibi pazara götürüp sattı. Sevinerek evine döndü; “Bu hayvanların dilini öğrenmem çok iyi oldu. Böylece zarardan kurtuldum” diye düşünüyordu. Ertesi sabah yine acaba ne konuşacaklar diye köpekle horozun yanına gitti. Köpek yine horoza sitem ediyordu; “Yahu horoz bu sefer de dediğin olmadı, yoksa sen de mi yalana başladın” dedi. Horoz; “Hayır ben yalan söylemedim at ölecekti lakin sahibimiz onu da sattı. Fakat merak etme, yarın sahibimizin çok değerli kölesi ölecek o zaman onun hayrına yemekler, helvalar verilecek hepimiz doyacağız” dedi.

Bunu duyan adam o gün hiç beklemeden, kölesini götürüp sattı; “Bu horozla köpeğin dilini öğrenmem iyi oldu. Böylece birçok zarardan kurtuldum” diye düşünerek sevindi ve ertesi gün yine köpekle horozun yanına koştu. İkisi yine konuşuyorlardı. Köpek bu sefer çok kızgındı; “Yalancı horoz, hani köle ölecek, bu sayede karnımız doyacaktı, günlerden beri yalanlarınla avutuyorsun, bu sana yakışır mı?”

Horoz; “Ben yalancı değilim ve yalan söylemem, diye başladı. Köle öldü fakat burada değil, başka yerde. Çünkü sahibimiz onu sattı. Fakat hiç iyi etmedi. Çünkü bu sefer sıra kendine geldi. Zira ilkin kaza, bela eşeğe gelecek, böylece sahibimiz beladan-kazadan kurtulmuş olacaktı. Eşeği satınca, onun yerine ata geldi, atı da satınca, köleye geldi. Köleyi de satınca bela ona gelecek. Sıra onda, yarın sahibimiz ölecek, o sayede hepimiz doyacağız” dedi. Bunu duyan adam ah vah etti, başına vurdu fakat iş işten geçmişti. Böylece tamahkarlığın cezasını hayatıyla ödedi.