Doğu Türkistan ve zalimi görmeyenler!

Ara ara gündeme getirilen bir konu var: Uygur Türkleri. Çin’in, “Sincan Uygur Özerk Bölgesi” diye adlandırdığı bölgede yaşayan Müslüman Türkler, Çin Devleti tarafından ciddi baskılar görüyor. Zaman zaman medyaya da yansıyan haberlerde en basit ibadetlerine müsaade edilmediğinden, sakal bırakma ve tesettürlü elbise giyme yasağından ve milyon sayıdaki Doğu Türkistanlının toplama kamplarında tutulduğundan bahsediliyor. Çin Devleti’nin emriyle bir Çinli kontrolünde yaşama gibi zorunluluklar -eğer doğruysa- baskının hangi boyutta olduğunu gösteriyor.

Temmuz ayında Birleşmiş Milletler üyesi 22 ülke Doğu Türkistan’daki olayları bir mektupla kınadı. Bu ayın başında ABD Temsilciler Meclisi’nde de konuyla ilgili Çin’e yaptırım tasarısı kabul edildi.

BM’deki 22 ülke ve ABD, Müslümanları çok düşündükleri için bu kararları almadı tabii ki! İşin içinde siyaset ve olmazsa olmaz ticaret var! Uygur Türklerinin yaşadığı coğrafya stratejik öneme sahip ama Çin’in zulmünü görmezden mi gelmeliyiz?

* * *

1970’lerde bu ülkenin gençleri sağ-sol diye belirlenmiş fikir ayrımlarında ileri gidip terör estirme noktasına geldiklerinde içlerinden Çin’in Maoist politikalarını ülkelerine uygulamak isteyenler de vardı! Mao’nun kır gerillası taktiğiyle köylerden kente doğru devrimi yapacaklar, böylece “güzel günler”e erişeceklerdi! Mao güzellemeleriyle Mustafa Kemal Paşa bile yerden yere vuruluyordu! Ne bu amaçlarına erişebildiler ne de o yangından sağ çıkabildiler! İşkencelerde ve çatışmalarda son bulan serüvenlerinden geriye ailelerine bolca hüzün ve artık kitaplara geçen isimlerini bıraktılar!

İşte o yıllardan sağ çıkıp şu an neyi savunduğunu anlamakta zorlandığımız bir aydın kesimi, Doğu Türkistan’daki zulmü görmüyor, Çin kalkınma ve büyümesinin ülkemize örnek olabileceğini ballandırarak anlatıyor!

* * *

Türkiye, BM üyesi ülkelerin Çin’i kınama mektubunda yer almadı ve konu hakkında somut bir açıklama da yapmadı! İşin içinde siyaset ve ticaret olduğunu söylemiştik! Bu konu Filistin gibi siyasete malzeme edilmeye henüz uygun değil anlaşılan!

Ara ara kendini Çin protestolarıyla hatırlatan Doğu Türkistan meselesinde yürüyüşler, konuşmalar ve konuşmaların içinde “ümmet birliği” gibi laflar edildikten sonra herkes evlerine dağılıyor! Elbette elden bu kadarı geliyor ama büyük devletlerin hesap vereceği bir mekanizma olmadığı sürece ne bu zulümler ne de bu protestolar bitecek gibi görünmüyor!

NOEL KARTINDAKİ MESAJ!
İngiltere’nin başkenti Londra’da 6 yaşındaki kız çocuğu, ailesinin aldığı Noel kartlarını karıştırırken enteresan bir şey buldu. Kartlardan birisi doldurulmuştu ve üzerinde şunlar yazılıydı:

“Biz Çin‘de Shanghai Qingpu hapishanesindeki yabancı mahkûmlarız. İrademiz dışında çalışmaya zorlanıyoruz. Lütfen bize yardım edin ve insan hakları örgütlerini uyarın.” 

Bu Noel kartlarının bir İngiliz firması için Çin’deki matbaada basıldığı da böylece ortaya çıkıyordu.

Çin’deki insan hakları ihlali yalnız azınlıklara-yabancılara karşı değil, kendi yurttaşlarına dahi azgın üretim politikalarından ötürü davranışları böyle! Her şeyin üreticisi olmak, ülke insanının mutlu olduğu anlamına gelmiyor.

Peki, biz ne yapmalıyız? Benzer çalışma şartları içinde pek çok istihdam alanıyla işsizlik rakamları yüksek olmayan komünizm soslu kapitalist Çin’in kalkınma stratejisini mi benimsemeliyiz, yoksa ABD’yi mi örnek almalıyız?

Hiçbiri! Önce şu darboğazdan, yerimizde saymaktan çıkmalı ve bir an evvel insaflı üretim için yola düşmeliyiz ama kimseye zulmetmeden!

ÖĞRETMENLERİMİZDEN BİR RİCA!

Sayın öğretmenlerim! Yeni yıl yaklaştığında öğrencilere yılbaşı hediyesi için çekilişler yaptırılır ve çocukların birbirlerine yılbaşı hediyesi alması zorunlu tutulur! “Katılmak istemeyenler var mı?” diye isteksizce sorulsa da öğrencilerin “İstemiyorum!” yanıtını vermeleri kolay olmaz!

Ekonomideki kötü gidişattan ötürü ailelerimizin durumunu düşünerek öğrencilerin istekleri dışında yılbaşı bahanesiyle hediye almaya zorunlu tutulmalarından bu sene vazgeçin! İnanın, bundan hem siz hem öğrencilerimiz hem de aileler pek memnun kalacak hatta bana bu fikri verdiğim için teşekkür bile edeceksiniz!

Bakın, ben teşekkür filan istemiyorum ama şu hediye çekilişini uyguladıysanız vazgeçin, henüz başlamadıysanız da öyle bırakın! Ne dersiniz, düşünmeye değmez mi?

Verem hastalığından 24 yaşında kaybettiğimiz Muzaffer Tayyip Uslu’dan bir şiirle:

“Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan…”