Doğru bir aile kurmak hem kişilerin mutlu bir geleceği için, hem çocukların mutlu bir yarınları için önemli bir mevzudur. Bir ömür mutlu olacağım diye çıktığınız o mutlu aile kurma yoluna bazen istediğiniz gibi gitmeyebilir ayrılıklar ve çocukların annede mi, yoksa babada mı, kalacağı çocuklar için hep mutsuz edici olmuştur. Olan hep çocuğa olmuştur, hayat onu erken yaşlarda savurmaya başlamıştır. Duygu durumları da karışık oluyor yani arkadaş çevresinde mutlu bir olay karşısında oda diğer arkadaşları gibi mutluluğu yakalayamıyor. Temelimiz yani ailemiz eğer çocukları üzerinde gereken ilgiyi sağlamıyorsa birçok alanda onu etkileyebilir. Mutsuz edebilir, başarısız yapabilir, içine kapanık edebilir, üzülebilir yapmayın bunu çocuklarınıza mutsuz bir yol, yolu daha da çok yorar düzeltilebilir olabildiğince gayretlerinizle, ama şu nokta önemli çocuklarınız için, çocuk annenin ve babanındır ayrı değil, tek değil, yarım değil, çocuğunuzun üstünden ilginizi ve desteğinizi çekmeyin çocuk etkilenir, üzülür ve mutsuz bir yarın yaratmış olursunuz yarını ışık saçan çocuğunuz üzerinde.

Çocuklarınız üzerinde ilgi ve eşitlik dikkat edilmesi gereken en önemli konudur. Üç çocuğunuz mu var? Birincisini, üçüncü çocuğunuzdan üstün tutmayın ilgiyi eşit olmayı hepsine de gösterin. Çocuk etkilenir, görür anlar abisinin ondan çok sevildiğini, oda kendi içine çekilir. Beni ondan daha az seviyorlar aslında bende çocuğum, benim ondan ne farkım var, bende aynı ailenin çocuğuyum ney eksiğim var abimin karşısında? diye çocuk kendi içinde kendini sorgulamaya başlar.

Peki kardeşin, abisinden eksiği neydi? Abisinin çalışkan olması mı, zekiliği mi, uslu bir çocuk olması mı, kafasını derslerden kaldırmaması mı, eksik ney sevgili anne ve babalar? Neden en küçük çocuğunuzu toplum içinde azarlarsınız, ona bedeninden fazla yük taşıtırsınız abisinin taşıması lazımken, dökülmesi gereken bir şey varsa neden hep küçük çocuğunuza çöp attırırsınız, neden hiç kızınıza aman kızıma toz konmasın diyerek çöpü yine evin en küçük çocuğuna döktürürsünüz, en küçük kardeşin suçu ney? Dersleri zayıf olması mı, fazla zeki olmaması mı diğer kardeşlerinden, onun en küçük olmasındaki ayrımı neydi?

Çocuk çocukluğunu yaşasın, bırakın çok zeki olmasın, yeteri kadar çalışsın, bırakın eğlensin, bırakın yaramazlık yapsın çocuk neşedir, neşesini almayın, arkadaşlarının yanında onu azarlamayın hatta evinizde de azarlamayın, azarlayarak öğretemezsiniz sevdirerek ve anlayışlı bir üslubunuzla konuşarak öğretirsiniz her şeyi.

Anne ve babalar yine çocuğunuzun umudunu kırmayın, o yapamaz, başarısız demeyin, başarmak bir kereye mahsus değildir. Kaybetmek daha iyisini yapmak için var olan bir husustur. İnanmak şu ömrün yarısından fazlasıdır diyebilirim, geri kalan az bir kısmı ise, inandığınız şeyi yaşamaktır. Evladınıza inanın,başaramaz diye hemen her şeyi kestirip atmayın en az diğer çocuğunuzu dinlediğiniz kadar, en küçük çocuğunuzu da dinleyiverin.

Eşitlik ve ilgi işitiyorsanız önce kendi içinizde kendi ailenizde bunu gösterin, evladınızı diğer diğer evladınızdan üstün tutmayın eşit olun, çocuk sevgiye muhtaçtır, çocuğunuza sevginizi ve ilgili olduğunuzu gösterin.

Her çocuk başarılı olacak diye bir kaide yok ki, ona önce insan olmayı öğretin başarı sonrasında zaten doğacaktır!

İlgi ve sevgiyle….